آئین مستان

یک روز، صبح زود، ازل بود یا ابد

فرقی نمی کند، سر این راه نا بلد

پا کردم عقل را و بسی راه، دور شد

نزدیک بود گم کندم کفش بی خرد

یک روز، صبح زود رسیدم که : اَلسلام

یک روز، صبح، جای صنم گفتم : الصمد

عیسی که نیستی پدر تو امام بود

این بار چندم است که گهواره حرف زد؟

ای آب نونهال که یک قطره ی شما

کافیست در شکستن اندام پیر سد

تو آن ستاره ای که تمام منجمان

حتی نکرده اند شبی هم تو را رصد

نام تو چیست؟ کودک موسی؟ نه؟ گــُل ؟ نه ؟ سیب؟

جایت کجاست؟ باغچه ؟ گهواره ؟ یا سبد؟

دریا کنار مرقد تو موج می زند

ماهی و پادشاهی تو حکم جزر و مـَدّ

از یک شروع می شوی و هفت مرتبه

در جلوه می روی بشوی هشتمین عدد

هر کس که می دهد به تو از دور یک سلام

وقت جواب، مضربی از هشت می شود

اینجا فقط توئی و توئی این "توئی " چه خوب!

آنجا منم، منم، منم و این "منم " چه بد!

من قصد کرده ام بروم مشهد الرضا

من قصد کرده ام بروم یا علی مدد

حجت الاسلام رضا جعفری

آسمانها همه غرق نور است

بار دیگر زمین رَشک طور است

کشور ما ز میلاد  پاکت

غرق شور و نشاط و سُرور است

ای گُل ولایت، مشعل هدایت یا امام رضا

تو کریم و عالم، سائل و گدایت، یا امام رضا

ای که بر خلق عالم امیری

در عطا و کرم بی نظیری

سر نهادم به خاک تو امروز

تا که فردا تو دستم بگیری

با دل شکسته، آمدم بسویت یا امام رضا

کن عنایتی بر سائلان کویت، یا امام رضا

ای مدینه، نجف، کربلایِم

ای   تو زمزمه تو سعی و صفایم

شکر لِلّه که از روز  اول

ساکن کوی قُدس شمایم

بر همه مبارک، جشن میلادت یا رضا

با دل شکسته می زنم دایت یا امام رضا

ای کاش برای ما دعا بنویسند

یک تذکره ی کرببلا بنویسند

ما حج که نرفته ایم اما کافی است

یک مرتبه حج فقرا بنویسند

آقا به ملازمان بگو نامم را

یک گوشه ی ایوان طلا بنویسند

ما شیعه که نه ولی شما راضی شو

ما را ز محبان شما بنویسند

راضی نشوی که خادمان نامم را

از دفتر نوکران جدا بنویسند

گفتم که پس از مردن من جای دعا

روی کفنم رضا رضا بنویسند

به گوش دل ندا آمد، که یار دلبر آمد

به درد ما دوا آمد ، رضا آمد، رضا آمد

خدا داد آنچه را وعده، بشد در ماه ذیقعده

که آمد بهترین بنده، رضا آمد، رضا آمد

بباید مِفرَشی از نور، ز تار گیسوان حُور

که آمد قبلۀ منظور، رضا آمد، رضا آمد

فروغ زهرۀ زهرا، ز نجمه تافت بر دنیا

که خورشید جهان آرا، رضا آمد، رضا آمد

زمین رفت و، بهشت آمد، که زیبا جای زشت آمد

گل مینو سرشت آمد، رضا آمد، رضا آمد

چو عیسی می کند احیا چو موسی با ید بیضا

ز نسل حیدر و زهرا، رضا آمد، رضا آمد

به دانش، تالی حیدر، به عصمت، وارث مادر

ولایش عین و پیغمبر، رضا آمد، رضا آمد

پناه انس و جان است این، امام مهربان است این

شفیع شیعیان است این، رضا آمد، رضا آمد

حسان از غصه دوران، دلت را منصرف گردان

بگو با چهرۀ خندان، رضا آمد، رضا آمد

برخیز که موکب رضا آمده است / سلطان سریر ارتضا آمده است

ای تشنه ی آب چشمه ی رحمت حق / سرچشمه ی رحمت خدا آمده است

***************

در برج ولا شمس هدی می آید / هشتم ولی خدا رضا می آید

جا دارد اگر ما به همه فخر کنیم / زیرا که ولی نعمت ما می آید

***************

امشب که شب خجسته میلاد است / تسبیح فرشتگان مبارک باد است

شاد است دل آل محمد اما / بیش از همه دلها دل زهرا شاد است

***************

آن ماه که مهر از نگاهش ریزد / گلبوسه ملک به خاک راهش ریزد

درجشن ولادت رضا هر که نشست / ازبارش مرحمت گناهش ریزد

***************

تـا در کنف لطف تو مأوای من است / خـاک در تو عرش معلای من است

ای خسرو طوس، این بود مَسلک من / آنکس که بود عبد تو، مولای من است

***************

محبوب رضاست هر که دل ریش تر است / از کـعبه صفای این حرم بیشتر است

اینجاست طــبیبی کـــه ندارد نوبت / هر دل که شکسته تـر بود پیشتر است

***************

در کشور دل غیر توأم یاری نیست / جـــز خدمت درگاه توام کاری نیست

هــر چند بَدَم گدای با سابقه ام / وین سابقه را جز تو خریداری نیست

***************

برخیز که موکب رضا آمده است / سلــطان سریر ارتضا آمده است

ای تـــشنۀ آب چشمۀ رحمت حق / سر چشمۀ رحمت خدا آمده است

***************

در خراسان جلوۀ ایزد نما دارد رضا / قُبّـۀ زرین و ایوان طلا دارد رضا

هر مریضی که امیدش قطع شد از هر طبیب / گـــر بیاید بر درش دارالشفا دارد رضا

***************

رضا دستم به دامانت / رضــا جانم به قربانت

بُود چشمم به احسانت / رضا جانم، رضا جانم

قبولـم کُن تو ای مولا / بــه جانِ مادرت زهرا

روا کن حاجت ما را /  رضا جانم، رضا جانم

***************

یا رب ز تو ما عشق و صفا می خواهیم / در سینـــۀ ما آه و نوا می خواهیم

یـک تذکرۀ مدینه و کرببلا / در روز ولادت رضا می خواهیم

آسمان وحی را بار دگر جان آمده / الخبر ای قوم خورشید خراسان آمده
ابر ظلمت پر شد و مهر ولا تابید ناب / ماه هشتم قبله ی هفتم نمایان آمده
چلچراغ موسیِ جعفر هبوط از عرش کرد / گفت بابایش مرا نور شبستان آمده
حُسن یوسف را بگو او را قیاس از خود مگیر / در حقیقت با رضا یوسف به کنعان آمده
چرخ دوار ولایت را تکامل بخش اوست / مَسند آل امامت را نگهبان آمده
پنجمین سَرو روان باغ و بستان حسین / کوثر ثانی به رقم خصم قرآن آمده
ترجمان سوره ی والشمس لب ها را گشود / ذاکر تقدیس و تسبیحات سبحان آمده
اشهد ان لا الهَ گفت و الا الله نیز / با محمد خواند نام اولیاء الله نیز
هرچه وصفش بیشتر آشفته حالان بیشتر / هرچه وصلش پیش تر بشکسته بالان بیشتر
هرکه حبش نابتر روحش به پیچ و تابتر / هرکجا محراب تر دل های نالان بیشتر
پیچش گیسوی او وقتی نمایان می شود / در شب رؤیایی اَش نازک خیالان بیشتر
هیبت مولایی اَش بنشاند بر لب یا علی / بیت عترت پر شد از حیدر جمالان بیشتر
جلوه ی زهرایی اش رسوا کند خورشید را / با جلال وجه او وجهِ جلالان بیشتر
عالم آل پیمبر شد که شیدایی کند / در نماز عشقِ او احمد وصالان بیشتر
خلقت موسی کجا و زاده ی موسای ما / هست در سینای او موسی خصالان بیشتر
گر بر این تاجِ غلامیِ رضا زیبنده ایم / ما به عشق زاده ی موسی بن جعفر زنده ایم
باد و باران از رضا انوار ایمان از رضا / یاد یاران از رضا یار خراسان از رضا
خطه ی زر خیز ما ایوان طلای عالم است / مُلک ایران از رضا پیر جماران از رضا
شهد شیرین شهادت را رئوفان ساقی اند / اذن میدان از رضا راه شهیدان از رضا
روزی عشق است تقسیمش به دست بوالحسن / جود و احسان از رضا لطف کریمان از رضا
گفت آن حصن حصین توحید را در من ببین / روح قرآن از رضا الطاف رحمان از رضا
نغمه ی داود از او، ناله ی ایوب از او / موج و طوفان از رضا تخت سلیمان از رضا
با عدالت محوران گو كو عدالت محوری؟ / در شعار و در عمل شد عدل و دیوان از رضا
خاک پایش مایه ی اعجاز هر پیغمبر است / امت اسلام را دردانه ی او رهبر است
هر کسی عبد رضا گردد خدایی می شود / هر که از باب الجواد آید رضایی می شود
حرز بالای حریمش هست ستار العیوب / زائرش مدیون آن گنبد طلایی می شود
هرکه بر پای ضریحش زلف می بندد دخیل / از همان درگاه سلطان کربلایی می شود
پنجره فولاد یعنی باب های آسمان / دل که شد بیمار او دارالشفایی می شود
باده های ناب سقاخانه اش جام طهور / هرکه خاک صحن او شد کیمیایی می شود
نذر گنبد را به صحت کهنه اش هر کس که ریخت / آب و نان سفره ی او هل اتایی می شود
آنکه اهل خانه ی موسی بن جعفر شد یقین / فاطمه خرسند از این آشنایی می شود
هرکه شد محرم به ابواب حریم احمدی / از دیار حضرت معصومه گردد مشهدی
استقامت چون بنا شد می دهد ایزد کمک / دست استکبار رو شد مصطفی آمد کمک
نقشه ی قرآن ستیزی سوخت دل ها را ولی / با همه مظلومیت قرآن دهد بی حد کمک
خواست با پیغمبر اعظم در افتد دشمنش / امتی بیدار شد این بار شد احمد کمک
شیعه و سنی به امداد علی همدست شد / جبهه ی مستضعفین در کار دین باشد کمک
دوستدار اهل بیت آزادگان عالمند / اهل بیت مصطفی بر اهل دین دارد کمک
یا لثاراة الحسین آماده باشِ کامل است / از زمین و آسمان گویا خدا ریزد کمک
در جهان، فریادها الله اكبر می شوند / یوسف زهرا بیا دل ها تو را خواهد کمک
خیز ای امت ره اسلامیان هم عهدی است / انتقام فاطمه دستور کار مهدی است

شاعر : محمود ژولیده